ارسال به دوست 
نسخه چاپي
حمايت از کشاورز يا از دلال؛ مسأله اين است!
«ما گندمي را که در ابتداي اين دولت از کشاورز کيلويي 700 تومان خريداري مي‌شد، در سال 95 تقريباً به 2 برابر قيمت يعني 1300 تومان خريديدم، براي اينکه کشاورز زندگي بهتري داشته باشد. اين توجه دولت به زندگي محرومان، کشاورزان و مردم عادي نيست؟!»
اين بخشي از صحبت رئيس جمهور محترم در همايش معلم، توليد و اقتصاد دانش‌بنيان در سال 96 است. حال اگر بخواهيم به اين صحبت ايشان پاسخ دهيم، بايد بگوييم خير آقاي رئيس جمهور اين راه حمايت از محرومان نيست. چرا بايد دولت تنها راه حمايت از کشاورز را خريد تضميني بدون توجه به کيفيت محصول بداند؟ آيا اين موضوع به نفع جيب دلالان و واسطه‌ها نيست؟! در اينکه از کشاورز زحمتکش بايد حمايت شود، حرفي نيست اما ساده‌ترين راه انتخاب شده است! بهترين راه براي حمايت منطقي از کشاورز، پرداخت يارانه غيرنقدي و حمايت از توليد کيفيت‌محور است که وزارت جهاد کشاورزي کمتر به اين موضوع توجه مي‌کند. امسال هم که با افت توليد متأثر از بارندگي در مزارع ديم و اختلاف قيمت بازار داخلي و گندم جهاني، معضلي ديگر به مشکلات اضافه شده و دولت استانداردهاي افت مفيد را هم تسهيل کرده و فضا از هر نظر براي سودجويي دلالان در موضوع قاچاق گندم به کشورهاي ديگر و همچنين اضافه کردن ناخالصي به گندم به روش سنوات اخير با الک که مجدداً ملاک افت‌زني قرار گرفته، باز است و اينجا است که نبود سياست‌هاي پايدار و مدون در ترويج توليد بهينه، گندم کشور را به لحاظ کمي و کيفي دچار مشکل کرده است و بروز اين مشکلات در ماده اوليه نان، قوت غالب مردم را که همواره نقل تمامي محافل است و همه مسئولين در تأمين آن تأکيد مؤکد دارند، با مشکل مواجه مي‌کند و يارانه‌اي که دولت از جيب مردم جهت حمايت از کشاورز پرداخت مي‌کند، نه به جيب مردم مي‌رسد و نه کشاورز و چه بسا در اين آشفته بازار واسطه‌هايي درآمدهاي نجومي کسب مي‌کنند و ضرر شامل حال گندم‌کار، توليدکننده آرد، نانوا و مردم مي‌شود.