ارسال به دوست 
نسخه چاپي
مینیون، شیرینی‌فروشی با قدمت 93 سال!
۹۰ و چند سال پیش در فاصله زمانی بین دو جنگ جهانی، خانواده اوکراینی تربوقوسیان به ایران مهاجرت کردند و برای گذران زندگی در این کشور، به پیشه اصلی خود که همان نانوایی بوده، ادامه دادند و یک نانوایی را در سال 1308 افتتاح کردند که اکنون به ثبت ملی رسیده است.
این نانوایی در ابتدای کارش، نانی شبیه به نان بولکی و باگت تولید می‌کرد اما سال‌ها بعد، خانواده تربوقوسیان، نانوایی را به یک کافه‌قنادی تبدیل کردند و نام مینیون (به معنای ظریف و کوچک) را برای آن انتخاب نمودند و حتی با شروع جنگ جهانی دوم و کم شدن و جیره‌بندی بسیاری از مواد غذایی همچون آرد، با وجود همه سختی‌ها و مشکلات، همچنان به کار خود ادامه دادند. همچنین گفته می‌شود تولید شکلات در سال‌هایی که در اوکراین زندگی می‌کردند، از هنرهای اصلی پدر خانواده بوده که به صورت دستی و بدون وجود ماشین‌آلات انجام می‌شده است. روبن تربوقوسیان، فرزند سوم این خانواده، در سال 1317 متولد شده و تنها فرزند این خانواده است که در ایران به دنیا آمده است اما زمانی که هفت‌ساله بود، پدر خانواده هوسب تربوقوسیان در 53 سالگی بدرود حیات گفته و از دنیا رفت و بر این اساس، خانواده و حتی فرزند 7 ساله‌شان با کمک هم، شغل پدری را ادامه داده و پس از سال‌ها با سفر به اروپا، ماشین‌آلات پخت شیرینی و شکلات را با خود به ایران آوردند و کسب و کارشان گسترده‌تر شد و رونق گرفت. گفتنی است اکنون از خانواده ترپوقوسیان همگی فوت شده‌اند و تنها بازمانده خانواده، آراکس ماتوس، همسر روبن فرزند آخر این خانواده و البته نوادگانشان هستند که 2 شعبه دیگر مینیون را حدود 20 سال پیش در سال‌های حیات روبن در شهر لس‌آنجلس آمریکا تأسیس کردند. به گفته آراکس ماتوس که چند سالی است شغل خانوادگی همسر خود را ادامه می‌دهد، پدر این خانواده، هوسب تربوقوسیان، در آن سال‌های دور که در ایران نانی به جز نان سنتی وجود نداشت، نان بولکی را به مردم معرفی کرد و علی‌رغم سختی‌های تولید این نوع نان در آن روزها، به پخت خود ادامه داد. عروس خانواده تربوقوسیان همچنین اذعان نمود که نوآوری و ایده‌های خاص و جدید و همچنین برخورداری از ماشین‌آلات در کنار هنر دست، همیشه به رونق این کار کمک کرده و همیشه حتی با وجود افزایش قیمت‌ها، از بهترین مواد اولیه برای تهیه و تولید شکلات و شیرینی‌ها در این قنادی استفاده شده است. وی همچنین توصیه کرد که هرگز برای کم کردن هزینه‌ها از مواد اولیه نامرغوب، بی‌کیفیت و غیراستاندارد استفاده نشود و تأکیدش نیز بر پایدار بودن کیفیت محصولات بود. آراکس ماتوس، حدوداً 8 سالی است که خودش مدیریت امور را به دست گرفته و همسرش تنها نظارت داشت تا اینکه 15 اردیبهشت سال 1400، روبن، آخرین فرزند خانواده ترپوقوسیان نیز به دلیل سکته قلبی بدرود حیات گفت. در پایان شایان ذکر است که رمز موفقیت این خانواده قناد، حفظ کیفیت شیرینی‌ها و شکلات‌های دست‌ساز خودشان با استفاده از مرغوب‌ترین مواد اولیه بوده و یکی از ویژگی‌های مثبت این قنادی، این است که از بدو تأسیس به صورت خانوادگی اداره شده و تا به امروز نیز این رویه ادامه دارد. گفتنی است هوسب، پدر خانواده ترپوقوسیان، 92 سال پیش، بعد از انقلاب روسیه، به علت سرمایه‌دار بودن و اشتغال به کار قنادی در آن کشور، به سیبری تبعید شد و همسر و دو فرزندش به ایران عزیمت کردند. دوره تبعید وی 7 سال بود اما به دلیل شغل نانوایی که در دوران تبعید نیز به آن می‌پرداخت، پس از 3 سال تبعید در سیبری، آزاد شد. خبرنگار: لیلا صنوبری