ارسال به دوست 
نسخه چاپي
بهار، قدیمی‌ترین شیرینی‌فروشی از طهران تا تهران
همیشه قدیمی‌ها و نوستالژی‌ها یادآور بهترین‌ها برای ما هستند، حال اگر این نوستالژی‌ها رنگ و بوی شیرینی به خود بگیرند، آن هم به قدمت 94 سال، ما را به گذشته‌هایی می‌برند که ندیده‌ایم اما با پیچیدن عطر دلنشین آن شیرینی در محله‌ای اصیل و قدیمی، به آن روزگار می‌رویم.
قنادی بهار یکی از قدیمی‌ترین شیرینی‌فروشی‌ها در محله اصیل سرچشمه تهران است که در سال ۱۳۰۷ از سوی حاج علی‌اکبر بهار افتتاح شد. در آن روزها شیرینی‌فروشی به شکل امروزی نبود و دکانی حدود ۳۰ یا ۴۰ متری را به خود اختصاص می‌داد و در همان مکان شیرینی پخته و عرضه می‌شد. در آن دوران تولید شیرینی‌ها ساده‌تر و تنوع آن‌ها کمتر بود و محصولات دیگری همچون آبنبات و پشمک و باقلوا نیز در قنادی تولید می‌شد. امابه مرور زمان با مهاجرت ارمنیان و نیروهای زبده‌ای که پس از انقلاب شوروی به ایران آمدند، پخت شیرینی در ایران وارد مرحله‌ای جدید شد و مهاجران، روش پخت شیرینی‌های مختلف را به ایرانیان آموزش دادند. مهرداد ماها، یکی از نوادگان خانواده بهار که در سال 1334 به دنیا آمده و از 25 سالگی شغل اجدادی خود را برگزیده است، گفت: از خاطرات پدرم حاج حسین بهار این را به یاد دارم که در آن سال‌های دور، تولید شیرینی به سختی و در فرهای آجری و هیزمی و روی زغال انجام می‌شده و جعبه‌های شیرینی نیز به شکل امروزی نبوده و شیرینی در پاکت عرضه می‌شده است. به گفته ماها، در سال 1347 پس از فوت حاج علی‌اکبر بهار، این قنادی به دست فرزندانش حاج غلامرضا، حاج حسین و حاج علی اداره شد و به این ترتیب فعالیت قنادی ادامه پیدا کرد. وی به خاطره دیگری به نقل از پدربزرگش اشاره کرد و گفت: در جنگ جهانی دوم، وقتی قشون شوروی و انگلیس، ایران را اشغال کردند، مواد غذایی مثل آرد و شکر را نیز مصادره کردند چرا که می‌خواستند به نوعی اول قشون خودشان را تغذیه کنند. به همین دلیل شکر نایاب و اجازه پخت شیرینی ممنوع شد. در آن زمان مرحوم حاج علی‌اکبر بهار از طریق دوست خود که در حوالی دماوند زندگی می‌کرده، عسل تهیه می‌کرده و آن را به صورت شبانه با گاری و درشکه به قنادی خود می‌آورده است و به جای شکر، شیرینی و زولبیا و بامیه را با عسل می‌پخته که بسیار هم شیرینی مرغوب و باکیفیتی می‌شده است. این قناد افزود: قدیمی‌ترین شیرینی ما پادرازی است که در قزوین و مشهد هم مشابه آن وجود دارد و مرحوم حاج علی‌اکبر بهار با تغییراتی همچون افزودن آرد نخودچی و هل و گلاب، عطر و طعم بیشتری به این شیرینی داد که هنوز مشتری‌های قدیمی به یاد گذشته و خاطراتشان، این شیرینی را تهیه می‌کنند. قنادی اصولاً نوعی هنر تجربی است در حرفه قنادی، علاوه بر استفاده از مواد اولیه باکیفیت، باید تجربه نیز همراه باشد و تنها با کتاب آشپزی نمی‌توان شیرینی باکیفیت و مرغوب پخت. وی در این باره گفت: قنادان ایران معمولاً به صورت سنتی با ایستادن در کنار خلیفه فوت و فن قنادی را می‌آموزند و به مرور به صورت تجربی در پخت شیرینی مهارت پیدا می‌کنند. وی در پایان ضمن تشکر از رئيس اتحاديه دارندگان قنادي، شيريني‌فروشي و کافه قنادي تهران گفت: تعامل بسیار خوبی با اتحادیه قنادان داریم و از زحمات آقای بهره‌مند، رئیس اتحادیه تقدیر و تشکر می‌کنیم چراکه بسیار برای صنف زحمت می‌کشند و یکی از اقدامات بزرگشان نیز ثبت روز قناد (20 دی) است که با ثبت این روز، کام مردم شیرین می‌شود. خبرنگار: لیلا صنوبری