ارسال به دوست 
نسخه چاپي
سرگردانی نان مقدس بدون روز ملی در تقویم ایرانیان
نان به عنوان مهم‌ترین عنصر سبد غذایی به خصوص برای ایرانیان، از جايگاهی ويژه برخوردار است. ايرانيان باستان نان را مقدس دانسته و هیچ‌گونه بي‌احترامي به آن را نمي‌پذيرفتند. پس از ورود اسلام به ايران، این قداست با چندین برابر ارزش حتي براي رهايي از دست شياطين و اجنه‌ها مورد استفاده قرار گرفت. این فرهنگ تقدس نان تا تاریخ معاصر با بوسيدن تكه نان افتاده روي زمين در ميان اقوام ايراني ادامه‌دار شد و در دهه‌های اخیر، موضوع نان علاوه بر قداست، در جایگاه حفظ امنیت ملی، نگاه سیاسی به خود گرفت.
به نظر می‌رسد قوت غالب ایرانیان که در تمام دوران‌های تاریخی این سرزمین حضور پررنگ داشته است و از سوی دیگر وابسته به تمام عناصر جامعه از اقتصاد تا سیاست، از فرهنگ تا هنر محسوب می‌شود، هنوز نتوانسته در روزهای تقویم ایرانیان، جایی را به خود اختصاص دهد. شورای عالی انقلاب فرهنگی، طی مصوبه دویست و نود و پنجمین جلسه مورخ 1371/9/10 خود، وظیفه نام‌گذاری روزها و مناسبت‌های خاص را به شورای فرهنگ عمومی محول نمود. هدف از نام‌گذاری روزهای خاص، معرفی و بزرگداشت ارزش‌ها و تحکیم پیوندهای دینی، ملی، فرهنگی، علمی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در جامعه که منجر به نوعی همدلی، همکاری و مشارکت عمومی شود، ذکر شده بود. نام‌گذاری روزهای خاص بر حسب پیشنهاد رؤسا و مدیران دستگاه‌های اجرایی، قضایی و نهادهای انقلابی و اشخاص رسمی خواهد بود که با امضای بالاترین مقام ذی‌ربط در قالب تکمیل فرم نام‌گذاری، به دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی ارائه خواهد شد. شورای فرهنگ عمومی به منظور بررسی کارشناسانه روزها و مناسبت‌های خاص پیشنهادی، کمیسیون نام‌گذاری روزهای خاص متشکل از نمایندگان منتخب اعضای شورای فرهنگ عمومی و همچنین نمایندگان فرهنگستان‌های چهارگانه را تشکیل داده است. قبل از طرح مناسبت‌های پیشنهادی در شورای فرهنگ عمومی، تمام پیشنهادها از سوی کمیسیون نام‌گذاری روزهای خاص، مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد و نتیجه برای تصمیم‌گیری به شورای فرهنگ عمومی ارائه می‌شود. پیشنهادهای مربوط به نام‌گذاری روزهای خاص پس از تصویب شورای فرهنگ عمومی، برای تأیید نهایی به شورای عالی انقلاب فرهنگی اعلام می‌گردد. این مسیری است که در ایران، روزهای ملی برای ثبت خود در تقویم سپری کرده‌اند تا بالأخره جایی را برای خود باز کنند. البته علاقه‌مندان عرصه نان، میان خودشان روز 22 آبان را به روز ملی نان اختصاص داده‌اند و طی مراسمی، اهمیت با‌ارزش‌ترین عنصر سبد غذایی را با تجلیل از پیشکسوتان صنف نانوایی و معرفی جدیدترین دستاوردهای عرصه نان، گرامی می‌دارند اما چرا برنامه‌ریزان و سیاستمداران حوزه فرهنگ، نان را به عنوان عنصری تعیین‌کننده از گذشته تا به امروز، لایق روزی در تقویم نمی‌دانند؟ اگر به همین کشور همسایه یعنی ترکیه نگاه کنیم که امروز در عرصه نان با پیشرفت‌هایی چشمگیر روبه‌رو است، می‌بینیم که این کشور نه تنها یک روز بلکه یک ماه را برای پاسداشت نان در فرهنگ خود اختصاص داده است؛ ماه نوامبر به ماه ملی نان در ترکیه معروف است. پس چرا باید ایرانیان با توجه به قدمت تاریخی نان، هنوز نسبت به این عنصر مقدس غذایی بی‌تفاوت باشند؟ به نظر، این بی‌تفاوتی‌ها است که امروز صنف نانوا را در کنار مردم نسبت به اوضاع نان بی‌توجه کرده و حتی بسیاری از نانوایان پیشکسوت، شغل خود را نه تنها مقدس نمی‌دانند بلکه به دنبال راه فراری هستند که با نان و نانوایی خداحافظی کنند.