ارسال به دوست نسخه چاپي
نگاهی به کمیت نمایشگاههای صنایع غذایی در خاورمیانه
مقایسهای که نشان از رکود دارد...
شاید صنعت غذا را بتوان یکی از عمومیترین صنایع قلمداد کرد که همه مردم از هر صنف و طبقه اجتماعی از بازدید از نمایشگاههای مرتبط با آن لذت میبرند و حتی اخبار این نمایشگاهها برایشان جالب و شنیدنی است. در ایران نیز سه نمایشگاه مهم بینالمللی در صنایع غذایی هر ساله برگزار میشود؛ نمایشگاه بینالمللی صنعت غلات، آرد و نان (ایبکس)، نمایشگاه بینالمللی شیرینی و شکلات و نمایشگاه آگروفود.
از آنجا که نمایشگاهها به عنوان رسانه، دارای کارکرد بسیار در مسیر ارتقای صنایع هستند به طوری که از طریق این گردهماییهای اجتماعی و اقتصادی، صاحبان صنایع میتوانند شاهد عقد قراردادهای مهم تجاری، شهرت یافتن برند خود و امکان ارزیابی محصول خود در میان محصول رقبا باشند و از همه مهمتر با نگاه مشتری به محصول خود به صورت مستقیم ارتباط برقرار کنند، نقش نمایشگاهها را در مسیر ارتقای صنایع غذایی نمیتوان نادیده گرفت. حال باید دید با وسعت گسترده ایران که در خود سطح زیر کشت قابل توجهی را دارد و وجود سه نوع آب و هوای متفاوت یعنی وجود اقلیمها و میکرواقلیم متنوع که عامل مهم تنوع در کشت میشود و در نهایت میتواند باعث ظهور اقلام مختلف صنایع غذایی یا مواد اولیه این صنایع باشد، این تعداد نمایشگاه مربوط به صنایع غذایی جوابگوی نیاز تولیدکنندگان است؟ برای پاسخ به این سؤال بهتر است نگاهی بیندازیم به کشورهای همسایه که همگی به نوعی در عرصه صنایع غذایی به خصوص نان و غلات، مدعی بودهاند. امارات متحده عربی، مساحتی کمتر از استان خراسان جنوبی دارد اما در همین کشور کوچک، در امارت دبی سالانه دو نمایشگاه مهم در زمینه صنایع غذایی با نامهای GulFood و Grain Forum Duba برگزار میشود. ترکیه نیز با برگزاری 7 نمایشگاه بینالمللی شامل Food-Tech Eurasia، Foteg،worldfood Istanbul،Food Istanbul Expo ، Izmir International Fair، Fats & Oils Istanbul، IDMA & victam EMEA و همچنین روسیه با برگزاری 6 نمایشگاه صنعت غلات و صنایع غذایی تحت عنوان YugAgro، Agroprodmash، Russian flour mill congress، AgrosExpo، Prodexpo، CNR Millagro Milling Machinery & agricultural Technologies رقابتی تنگاتنگ را در مسیر معرفی برندهای معروف خود به سایر کشورها و ارتقای صنایع غذایی خود با حضور جدیدترین نوآوریهای حوزه صنایع غذایی طی میکنند. حال با برگزاری دو نمایشگاه بزرگ صنایع غذایی خاورمیانه در شهریورماه در تهران یعنی نمایشگاه بینالمللی صنعت غلات، آرد و نان (ایبکس) و نمایشگاه بینالمللی شیرینی و شکلات، فارغ از اینکه چه کشورهایی قرار است در این نمایشگاهها حضور داشته باشند و کیفیت برگزاری این نمایشگاهها چگونه خواهد بود، باید دید کمیت و تعداد این نمایشگاهها با توجه به پررنگ بودن نقش صنایع غذایی از میان صنایع مختلف کشور، میتواند جوابگوی نیاز تولیدکنندگان با توجه به اهداف برگزاری نمایشگاهها یعنی ارتقای سطح کیفی محصولات و حضور نوآوریهای جدید در این صنعت و معرفی برندها در سطح جهانی باشد؟ البته با نگاهی بسیار سطحی فقط به تعداد نمایشگاههای برگزار شده طی یک سال در سه کشور همسایه، میتوان این قضاوت را داشت که کشور ما تا رسیدن به اهداف اولیه برگزاری نمایشگاههای صنایع غذایی، فاصلهای بسیار دارد که مسئولین و حتی بخش خصوصی میتوانند در مسیر کم کردن این فاصله، برنامهریزیهای لازم را داشته باشند.