ارسال به دوست 
نسخه چاپي
استفاده از دوربین‌های فیلمبرداری برای بازرسی فر
تا اواخر دهه 1970، اکثر سیستم‌های کنترلی و بازدیدها به صورت سنتی و با نیروی انسانی انجام می‌شد. هنگام ورود به یک فضای محدود و بسته باید اطمینان حاصل می‌شد که راهی برای فرار وجود دارد اما در نهایت این کار باید به وسیله نیروی انسانی انجام می‌پذیرفت یا وقتی نیاز به بازبینی در ارتفاع و بررسی سیستم‌های تعبیه شده در سقف بود، باید مسیر و دسترسی، بررسی شده و سپس بازدید و بررسی انجام می‌گرفت. هنگامی که به تمیز کردن یا بازبینی سقف سیلوی آرد نیاز بود، این کار با یک طناب محکم که به شخص متصل می‌شد، عملی بود.
به گزارش نگاه هستی به نقل از bakingbusiness، چند عامل وجود داشت که باعث شد تغییراتی مهم اتفاق بیفتد؛ یکی لزوم بهره‌گیری از نیروی انسانی جوان و دیگری توانایی‌های آن‌ها. در واقع شما تنها قادر بودید اشخاصی با توانایی بسیار بالا را برای بازدیدها به کار گیرید چون در هر صورت برای انجام کار، به نیروی انسانی نیاز بود. بازه زمانی که در مورد آن صحبت می‌شود، تنها هشت سال پس از تصویب سازمان ایمنی و بهداشت شغلی (OSHA) و شروع به فعالیت در صنایع آمریکا بود. فهرست اولیه بر بخش‌های شیمیایی، ساخت‌وساز، تولید فولاد و معادن زیرزمینی متمرکز بود. نانوایی‌ها در لیست اولیه قرار نداشتند و از این بابت نگرانی وجود نداشت تا اینکه شایعه شد که OSHA به سمت این صنعت نیز پیش خواهد رفت. این هشدار، نانوایی‌ها را به فکر و عمل کردن به شیوه‌هایی که در بسیاری از عملیات تجاری بزرگ استفاده شده بود، با بزرگ‌تر شدن و خودکار شدن آن‌ها، سوق داد. صنعت نانوایی این تمرکز روی ایمنی کارگران را بسیار جدی گرفت. شرکت‌‌ها شروع به جمع‌آوری تیم‌‌های ایمنی، برگزاری دوره‌های ایمنی و ایجاد شیوه‌های جدید با استفاده از ابزارهایی کردند که شاید قبلاً درباره آن‌ها فکر نمی‌‌شد. یکی از نمونه‌های رایج در نانوایی‌ها در دهه‌های 1960 و 1970، چیزی بود که آن را «سواری در فر» نامیدند؛ سینی‌های مسافرتی و کوره‌های تونلی که برای واحدهای قفسه‌ای و عرشه چرخان کار می‌کردند. مشکل انواع جدیدتر فرها، محدودیت دسترسی به آن‌ها بود. بازرسی مسیرها، مشعل‌ها و سایر اجزای داخلی از بیرون کوره دشوار بود بنابراین برای خنک کردن فر، گذاشتن چند ورقه روی سینی و خوابیدن روی شکم با چراغ قوه برای دریافت اطلاعات مورد نیاز در حین حرکت فر مرسوم بود. با قوی‌تر شدن الزامات ایمنی و ساخت برنامه‌‌های ایمنی شرکت‌‌ها، این عمل حذف شد. کوره‌ها نمی‌توانستند همان بازرسی غواصی عمیق را که قبلا از سوی نیروی انسانی انجام می‌شد، دریافت کنند. اوایل دهه 2000، برخی از ابزارهای جدید و نسبتاً ارزان وارد بازار شدند و نانوایی‌ها راه‌هایی برای بهترین استفاده از این دستگاه‌های فناوری جدید پیدا کردند. یکی از این ابزارها، دوربین فیلمبرداری است. این امر زمانی امکان‌پذیر شد که واحدها کوچک‌تر شدند و فاصله‌ها به حداقل رسیدند. این گامی در مسیر درست بود زیرا می‌توانستید بدون فرستادن کارگران، وضعیت اجزای فر را مستند کنید و در روزهای اول، تاریخچه‌ای به شما می‌داد که بعداً می‌توانستید بر اساس آن عمل کنید. ابزاری جدیدتر که این روش را بیشتر دگرگون کرد، دوربین GoPro بود. از آنجا که این فناوری را می‌توان از طریق بلوتوث به تلفن هوشمند یا آیپد متصل کرد، می‌توان دیدی مستقیم و بدون واسطه از آنچه در حال وقوع است، دریافت کرد که این امکان را می‌دهد که فر را متوقف کنید و در حین نظارت از بیرون فر، روی قسمت‌های مشکل‌دار زوم کنید. در جایی که دوربین و سیستم روشنایی LED قوی روی یک ظرف پخت نصب شده است، می‌توان یک مجموعه بسیار مؤثر ساخت. این مجموعه حتی می‌تواند با مشخصات بسیار پایین باشد، در محیط قرار بگیرد و از آن برای نما‌های مختلف در پاس‌های مختلف تنظیم و استفاده شود. هر بخش تعمیر و نگهداری نانوایی به یک یا دو GoPro نیاز دارد. می‌توان از آن برای بسیاری از کاربردهای دیگر از جمله بازرسی مخازن و سیلوها یا مکان‌هایی مرتفع که آسانسورها نمی‌توانند به آن‌ها دسترسی پیدا کنند، استفاده کرد. یکی از جذاب‌ترین راه‌حل‌های استفاده از دوربین این است که می‌توان دوربین را روی صفحه‌ای نصب کرد و آن را روی یک نوار نقاله قرار داد تا در زمان حال، از نحوه عبور محصولات از یک سیستم از جمله نحوه عبور آن‌ها در مسیر کوره، دیدی دریافت کرد. این ابزار، چندان قیمتی ندارد و باید در دسترس همه تکنسین‌ها قرار گیرد.