ارسال به دوست 
نسخه چاپي
ترکیه، هاب جهانی غلات/ ایران چرا هنوز در سایه مانده است؟
براساس گزارش وزارت کشاورزی ایالات متحده، ترکیه به دلیل زیرساخت‌های بهبودیافته و سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک در بخش لجستیک و حملونقل، به هاب غلات و محصولات کشاورزی تبدیل شده است. این موفقیت ترکیه در حالی به دست آمده است که ایران با وجود پتانسیل‌های بالقوه در این حوزه، هنوز نتوانسته به چنین جایگاهی دست یابد. این تحلیل به بررسی علل این تفاوت و چالش‌های ایران در دستیابی به موقعیت مشابه با ترکیه خواهد پرداخت.
زیرساخت‌های لجستیکی و سرمایه‌گذاری ترکیه در دهه گذشته به شدت در بهبود زیرساخت‌های بندری و لجستیکی خود سرمایه‌گذاری کرده است. توسعه بندرهای داخلی و افزایش ظرفیت حملونقل به‌ویژه در دریای سیاه، نقش کلیدی در تبدیل این کشور به هاب غلات و محصولات کشاورزی داشته است. در مقابل، ایران با وجود موقعیت مناسب جغرافیایی، هنوز نیاز به سرمایه‌گذاری گسترده‌تر و بهبود زیرساخت‌های حملونقل و بندری دارد. مشارکت‌های منطقه‌ای و جهانی ترکیه به طور فعال در سیستم‌های تجاری منطقه‌ای و جهانی مشارکت دارد و این امر به تقویت نقش این کشور به عنوان مرکز انتقال محصولات کشاورزی کمک کرده است. همچنین بحران‌ها و عدم اطمینان جهانی مانند جنگ در اوکراین، موجب افزایش اهمیت ترکیه به عنوان یک مسیر جایگزین برای جابه‌جایی کالاها شده است. ایران نیز نیازمند تقویت روابط تجاری و مشارکت‌های بین‌المللی برای ارتقای نقش خود در بازارهای جهانی است. پاسخ به بحران‌های جهانی ترکیه به سرعت به بحران‌های جهانی مانند جنگ در اوکراین و مشکلات در دریای سرخ پاسخ داده و به عنوان یک مرکز انتقال کلیدی دانه‌های روغنی و غلات از روسیه و اوکراین ظاهر شده است. ایران به دلیل مسائل سیاسی و اقتصادی، نتوانسته به این سرعت و کارایی به بحران‌ها پاسخ دهد و از فرصت‌های مشابه بهره‌برداری کند. ظرفیت‌های صادراتی ترکیه با افزایش ظرفیت حملونقل و گسترش شبکه‌های لجستیکی، موفق به پنج برابر کردن حجم حملونقل کالاهای کشاورزی خود در طول یک دهه شده است. ایران هم نیاز به توسعه مشابه در بخش لجستیک و افزایش ظرفیت‌های صادراتی خود دارد تا بتواند به رقابت با کشورهایی مانند ترکیه بپردازد. برای اینکه ایران بتواند به جایگاه ترکیه در صنعت حملونقل غلات و محصولات کشاورزی دست یابد، نیاز است که به طور جدی به بهبود زیرساخت‌های لجستیکی، تقویت روابط تجاری بین‌المللی و پاسخگویی سریع به بحران‌های جهانی بپردازد. همچنین سرمایه‌گذاری‌های گسترده در بخش بندرها و شبکه‌های حملونقل برای ارتقای ظرفیت‌های صادراتی، ضروری است.