ارسال به دوست 
نسخه چاپي
تغییرات آبوهوایی در هند، دومین تولیدکننده بزرگ گندم جهان را تهدید میکند
هند از جمله کشورهایی است که در برابر تغییرات آبوهوایی آسیبپذیرتر است. اثرات دمای هوای بالاتر، تغییرات الگوی بارندگی و تغییرات شدید آبوهوایی و جوی در حال حاضر منجر به کاهش عملکرد کلی اقتصاد هند شده است که به نوبه خود بر زندگی و معیشت میلیونها نفر تاثیر میگذارد.
به گزارش نگاه هستی به نقل از worldgrain، هند به شدت به کشاورزی وابسته است و یکی از بالاترین نرخهای فعالیت اقتصادی در جهان را دارد. تعداد بسیار زیادی از مردم هند برای امرار معاش خود به منابع طبیعی کشور متکی هستند و وابستگی زیادی به بارندگی دارند. فشار فزاینده بر منابع آب، هوا، خاک و جنگلهای هند، اکنون به عنوان شدیدترین فشارهای ناشی از تغییرات اقلیمی در سراسر جهان شناخته شده است. یکی از عوامل مهمی که تاثیر تغییرات آبوهوایی را تشدید میکند، منابع آب است. در حالی که آب، حیات را حفظ میکند اما اغلب از طریق سیل یا کمبود آن یعنی خشکسالی، تأثیرات ویرانگری میگذارد. هند یکی از سریعترین اقتصادهای در حال رشد در جهان را دارد که در بین 10 کشور برتر دارای تولید ناخالص داخلی رتبهبندی شده است و دومین کشور پرجمعیت جهان است. در دو دهه گذشته، تولید ناخالص داخلی هند به طور متوسط سالانه 7 درصد رشد داشته است. در طول سالهای 2005 تا 2010، فقر به طور متوسط 5/1 درصد در سال کاهش یافته و بهبود در شاخصهای اصلی توسعه، قابل توجه بوده است. با این حال، پس از سالها رشد اقتصادی چشمگیر و کاهش فقر، هند اکنون در یک مقطع حساس در مسیر تبدیل شدن به یک نیروگاه اقتصادی قرار دارد. تغییرات آبوهوایی مانع توسعه هند در بخش اقتصاد و کشاورزی میشود. در نتیجه، دولت و شرکای آن (مانند بانک توسعه آسیایی و بانک جهانی) در تلاش برای افزایش سرمایهگذاری جهت کاهش آسیبپذیری هستند که برای حفظ رشد اقتصادی ضروری است. رشد سریع هند، نقش آن را در صحنه جهانی افزایش داده است و توجهها را به تلاش برای کاهش تأثیرات اقلیمی و سازگاری با آن جلب کرده است. این کشور در تلاشهای جهانی برای محدود کردن تغییرات اقلیمی، جدیت نشان داده است و از جمله اولین کشورهایی است که توافقنامه پاریس در مورد تغییرات آبوهوایی را (در اکتبر 2016) تصویب کرده است. تجزیه و تحلیل دادههای اقلیمی تاریخی کشور از تغییرات در حال وقوع حمایت میکند. این دادهها حاکی از افزایش میانگین دمای سالانه (56/0 درجه سانتیگراد بین سالهای 1901 تا 2007) و همچنین کاهش میانگین بارندگی فصلی با رویدادهای بارندگی شدیدتر است. پیشبینی میشود که دما با سرعتی بیشتر از قبل افزایش یابد (7/1 تا 2 درجه سانتیگراد تا 2030) و بارندگیهای موسمی (با افزایش تنوع جغرافیایی) به طور کلی افزایش یابد. هند روندی افزایشی در انتشار گازهای گلخانهای از خود نشان میدهد. اگرچه سطح سرانه فعلی هنوز در بین پایینترینها در جهان است، هند یکی از بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانهای است و بخش کشاورزی آن با در اختیار داشتن سهم 18 درصدی از کل انتشار گازهای گلخانهای کشور، دومین عامل بزرگ انتشار گازهای گلخانهای هند است. بخش تجاری و دولت هر دو میدانند که رشد بخش کشاورزی برای دستیابی به اهداف توسعه هند ضروری است. این بخش در حال حاضر 14 درصد از تولید ناخالص داخلی هند را تشکیل میدهد و منبع امرار معاش بیش از نیمی از جمعیت است. بیش از دو سوم جمعیت نیازمندان کشور که در مناطق روستایی زندگی میکنند، شانسشان برای رهایی از فقر مستقیماً به عملکرد کشاورزی و بخشهای وابسته به آن بستگی دارد. دگرگونیهای بزرگی در بخش شهری روستایی در حال انجام است که به بهبود روابط مناطق روستایی با شهرها، افزایش بهرهوری کشاورزی و زنجیره ارزش محصولات کشاورزی و ایجاد مشاغلی جز کار در مزرعه در مناطق روستایی بستگی دارد که مهاجرت گسترده فعلی به مناطق شهری را کاهش میدهد. بخش کشاورزی همچنین دارای پتانسیل عمده برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای و بهبود مدیریت زیستمحیطی از طریق افزایش حفاظت از خاک و آب و ارتقای شیوههای مدیریت مزرعه در برابر تغیبرات آبوهوا است. تولید گندم و برنج در معرض خطر است طی دو دهه گذشته، بخش کشاورزی کمتر از میزان پتانسیل خود عمل کرده و هنوز به رشد تعیین شده دست نیافته است. در دهههای 1990 و 2000، نرخ رشد سالانه کشاورزی حدود 3 تا 5/3 درصد بود و در سالهای 2013 تا 2015 حتی به کمتر از 2 درصد در سال کاهش یافت که علل آن بهرهوری پایین، کمبود آب و زمین، افزایش هزینههای نیروی کار و کاهش قیمتهای بینالمللی کالا بود که با شروع دیرهنگام بارشهای موسمی و تشدید بارندگی نیز کاهش بیشتری یافته بود. هند، دومین تولیدکننده گندم در جهان بوده و در تولید سالانه برنج نیز رتبه دوم را دارد. دانشمندان و محققان پیشبینی میکنند که افزایش 5/2 تا 9/4 درجه سانتیگراد دما در سراسر کشور میتواند منجر به کاهش 41 تا 52 درصدی بازده گندم و کاهش 32 تا 40 درصدی در بازده برنج شود. در حالی که پیشبینی میشود بارندگی کلی افزایش یابد، توزیع آن در طول زمان و مکان احتمالاً بسیار نامنظمتر میشود و در نتیجه منجر به خشکسالیها و سیلهای مکرر خواهد شد. اگر تلاش قابل توجهی برای مدیریت افزایش بارندگیهای پیشبینی شده و بهبود حفاظت از آب و مدیریت رطوبت خاک صورت نگیرد، کمبود آب در مزارع، یک مانع کلیدی برای دستیابی به تولید بیشتر محصول باقی خواهد ماند. در آینده، پنج تغییر استراتژیک برای دستیابی به رشد سالانه 4 درصدی تعیین شده از سوی دولت برای کشاورزی و تبدیل این بخش به یک سیستم غذایی مدرن مورد نیاز است؛ · تغییر از تولید غلات به سمت تنوعبخشی به باغبانی و محصولات دامی باارزش · عدم تمرکز خالص بر بهرهوری فیزیکی (بازده) و تقویت انعطافپذیری و کشاورزی پایدار برای مقابله با اثرات تغییرات آبوهوا · کاهش تمرکز بر تولید در مزرعه و تمرکز بر بخشهای پس از برداشت زنجیره ارزش غذایی · در نظر گرفتن ارزش غذایی محصولات و توجه بیشتر به تغذیه در بخش کشاورزی · کاهش مصرف آب آبیاری و بهبود راندمان مصرف آب پروژه Maharashtra برای درک بهتر وضعیت، این پروژه جدید 600 میلیون دلاری را در نظر بگیرید که هدف آن افزایش انعطافپذیری در برابر تغییرات آبوهوایی و سودآوری سیستمهای کشاورزی کوچک در ایالت بزرگ Maharashtra هند است. ایالت Maharashtra یکی از موتورهای اصلی رشد اقتصادی کشور است و این ایالت از نظر سهم در تولید ناخالص ملی در رتبه اول قرار دارد و در دهه گذشته شاهد نرخ رشد اقتصادی متوسط بیش از 8 درصد در سال بوده است. Maharashtra با 3/9 درصد جمعیت کشور و 4/9 درصد از مساحت جغرافیایی کشور، دومین ایالت بزرگ هند است. بخش کشاورزی همچنان در چشمانداز اقتصادی و سیاسی Maharashtra حیاتی است زیرا بیش از 50 درصد از جمعیت 125 میلیونی آن به طور مستقیم به کشاورزی برای امرار معاش وابسته هستند. در Maharashtra، کشاورزی به طور متوسط سالانه 4/6 درصد رشد کرده است اما رشد در این بخش به شدت در نوسان است و بستگی به بارندگیهای بسیار نامنظم در طول سالهای مختلف دارد. کشاورزی همچنان بیشترین مصرفکننده آب شیرین است و بیش از 80 درصد از آبهای سطحی و زیرزمینی را برداشت میکند. بیشتر تولیدات کشاورزی این ایالت دیمی است و کمتر از 20 درصد از زمینهای قابل کشت زیر آبیاری است. تولید محصولات زراعی در این ایالت تحت سلطه غلات است. عمده محصولات کشت شده در این ایالت، غلات (بیشتر برنج، سورگوم ، ذرت) و حبوبات (انواع نخود) هستند. در بخش دانههای روغنی، سویا تا حد زیادی مهمترین کالا باقی میماند. سطح زیر کشت غلات از سال 2000 کاهش یافته است که ناشی از کاهش قابل توجه در تولید سورگوم است. در سال 2008 نیز دپارتمان ملی هند برنامه اقدام ملی در مورد تغییرات اقلیمی(NAPCC) را منتشر کرد و به هر 28 ایالت دستور داد که برنامههای ایالتی خود در مورد تغییرات آبوهوایی را مطابق با ساختار و استراتژیهای NAPCC تهیه کنند.