ارسال به دوست 
نسخه چاپي
هزینه غنی‌سازی آرد از کجا تأمین می‌شود؟!
طبق آخرین خبر منتشر شده، قرار است طرح غنی‌سازی آرد با ویتامین D بعد از چند سال وقفه اجرایی شود که ابتدا به صورت پایلوت در یکی از استان‌های کشور اجرا می‌شود و در صورت موفقیت، در سراسر کشور اجرایی خواهد شد.
گذشته از اینکه به صورت کارشناسی و به گفته برخی متخصصان علوم تغذیه، با توجه به اینکه ویتامین D، یک ویتامین محلول در چربی است، امکان کمتری دارد که در غنی‌سازی با آرد به نتایجی مثبت و قابل قبول برسیم، سؤال اصلی، چگونگی تأمین هزینه این غنی‌سازی است. برگردیم به سال‌ها قبل و اجرای طرح غنی‌سازی آرد با پرمیکس (آهن و اسیدفولیک)؛ در ابتدای طرح غنی‌سازی آرد با آهن و اسید فولیک، قرار بود هزینه از سوی وزارت بهداشت پرداخت شود که البته برای مدت کوتاهی پرداخت شد اما بعد به فراموشی سپرده شد. در واقع در سال 1389 به دستور هیأت دولت وقت، مقرر شد که هزینه غنی‌سازی آرد با آهن و اسید فولیک، روی قیمت آرد محاسبه شود. این در حالی است که طبق اعلام سازمان حمایت، این هزینه در قیمت آرد محاسبه شده اما آسیابانان این موضوع را تأیید نمی‌کنند. امروز از عدم تعهد وزارت بهداشت به قرارداد فی‌مابین با کارخانه‌های آرد کشور در راستای غنی‌سازی آرد با پرمیکس، سال‌ها است که می‌گذرد در حالی که هزینه غنی‌سازی در حال حاضر نسبت به سال اجرای این طرح، بسیار افزایش یافته و غنی‌سازی آرد با پرمیکس، در حالی یک قانون اجباری است که وزارت بهداشت به تعهدات خود عمل نکرده است. با توجه به تجربه تلخی که برای صنعت آرد در غنی‌سازی آرد با پرمیکس پیش آمد، حال این سؤال به وجود آمده که هزینه غنی‌سازی آرد با ویتامین D از کجا قرار است تأمین شود؟! با توجه به سابقه وزارت بهداشت در مسأله غنی‌سازی با پرمیکس، به نظر نمی‌رسد طرح غنی‌سازی آرد با ویتامین D از سوی کارخانه‌های کشور چندان مورد استقبال قرار گیرد. البته که باید منتظر بود تا نتیجه پایلوت طرح مشخص شود و بحث هزینه‌های طرح به میان بیاید اما از وزارت بهداشت به عنوان متولی اصلی، این انتظار می‌رود که اگر قرار به اجرای طرح باشد، قبل از هرچیز، منابع مالی برای اجرا، تعیین و تأمین شود. اگر قرار است این هزینه از سوی وزارت بهداشت پرداخت شود، این بار به تعهدات خود عمل کند تا تجربه تلخ پرمیکس تکرار نشود و اگر پرداخت این هزینه بر دوش آسیابانان است، به فکر حمایت جدی و واقعی از این صنف باشد. در سال‌های اخیر، علی‌رغم افزایش هزینه‌های تولید در بخش آردسازی، متأسفانه دستمزد آسیابانی اصلاح نشده و آسیابانان با هزینه‌های امروز اما با دستمزد یک دهه گذشته فعالیت می‌کنند! لذا در چنین شرایطی، تحمیل یک بار مالی اضافی بر واحدهای آسیابانی، منطقی نبوده و از سوی این بخش، قابل پذیرش نیست.